Wydawca treści Wydawca treści

Polskie lasy

12.01.2015 | Łukasz Sawa

Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.

W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.

Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.

W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.

Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.

W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.

W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.

Raporty o stanie lasów w Polsce

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Kolejni mieszkańcy zagrody adaptacyjnej dla żubrów

15.02.2018 | Joanna Jadeszko

Fot. Marek Węgrzynowicz, Nadleśnictwo Augustów

13 lutego dwa kolejne żubry zostały przywiezione do zagrody adaptacyjnej na terenie Nadleśnictwa Augustów. Do wcześniej przywiezionej gromadki trafiła pięcioletnia krowa i dwuletni byczek.

Przywiezione osobniki stanowią tzw. grupę inicjalną, stanowiącą podstawę przyszłego stada. Skład grupy jest zależny od planowanego czasu przebywania żubrów w zagrodzie aklimatyzacyjnej. Nowo wsiedlane osobniki nie powinny być wypuszczane na wolność bezpośrednio po przywozie, gdyż na skutek stresu wywołanego transportem istnieje duże prawdopodobieństwo oddalania się ich od miejsc wypuszczenia na dużą odległość.

Oprócz podstawowego elementu opieki nad stadem wolnych żubrów, którym jest zapewnienie im wystarczającej ilości pokarmu (koszenie łąk, poletka zgryzowe, wodopoje) bardzo istotnym aspektem dla możliwości utrzymania żubrów w obrębie kompleksów leśnych, jest zapewnienie spokoju w ich ostojach. Obszary te powinny być wyraźnie oznakowane o bezwzględnym przestrzeganiu zakazu wstępu osób postronnych oraz prowadzenia prac leśnych.

Pomyślny rozwój populacji żubra w dużej mierze uzależniony jest od zdrowia poszczególnych osobników. Odłowione żubry zostały przebadane w kierunku gruźlicy bydła, enzootycznej białaczki bydła, i brucelozy bydła z wynikami ujemnymi. Badania przeprowadzono w PIWet-PIB Puławy. Żubry zostały również zbadane klinicznie i nie wykazywały objawów chorobowych mogących nasuwać podejrzenie choroby zakaźnej.

Odławianie żubrów może odbywać się za pomocą specjalnych urządzeń, tzw. odłowni lub klatek odłownych. Klatka odłowna powinna być ażurowa , zbudowana z drewnianych żerdzi i działać na zasadzie zapadni. Przy wyjściu takiej klatki znajduję się skrzynia transportowa, do której przemieszcza się żubra po odłowieniu. Innym sposobem jest zastosowanie indywidualnych boksów, gdzie podawana jest karma. Jeśli podczas odłowu żubry nie są niepokojone przez osoby postronne, bez problemu samodzielnie wchodzą do skrzyń transportowych. Żubry można przewozić transportem samochodowym, kolejowym i lotniczym. Transportowane są w pojedynczych skrzyniach odpowiadających wymiarom zwierząt. Podczas przewozu skrzynie ustawia się głową w kierunku jady lub bokiem, z możliwością dostępu obsłudze zarówno z przodu jak i z tyłu.

W czasie odłowu i transportu nie używa się uspokajających środków farmakologicznych.