Najczęściej zwierzyna zgryza pędy główne i zdziera młodą sosnową korę z drzewek. Zarówno soczyste pączki wierzchołkowe na pędzie głównym, jak i wykształcająca się wiosną młoda kora drzew, zawierają wodę i sole mineralne niezbędne dla jeleniowatych, a więc saren, jeleni, danieli i łosi.

Zgryziony pączek wierzchołkowy przyczynia się do deformacji drzewka, wymusza wykształcenie pędu głównego z pączków bocznych, a w ostateczności drzewko może uschnąć. Innym uszkodzeniem drzewek powodowanych przez jeleniowate jest zdzieranie młodej kory z sosen. Leśnicy określają to terminem: spałowanie. Zdarta sosnowa kora, na całkiem pokaźnym odcinku, jest raną, przez którą do wnętrza drzewa mogą przedostać się drobnoustroje – bakterie czy grzyby. Drzewka ze zdartą korą mają zakłócony wzrost, rozwój, lub może wystąpić całkowite zamarcie drzewka.

W tym roku w 31 nadleśnictwach Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku leśnicy zabezpieczą repelentami drzewka na powierzchni około 3,5 tysiąca hektarów. Mniej, bo około 2 tysięcy hektarów młodego lasu, zostanie zabezpieczonych przez grodzenia.

Po każdym wyciętym fragmencie drzewostanu leśnicy obsadzają powierzchnię drzewkami – tak powstaje uprawa leśna. Większość z tych upraw zabezpiecza się przed zwierzyną.

Na podstawie długoletnich doświadczeń leśnicy opracowali skuteczne metody ochrony drzewek przed zwierzyną. Jedną z najpowszechniej stosowanych metod jest grodzenie upraw i młodników. Inne to zakładanie osłonek na drzewka oraz smarowanie ich specjalnymi substancjami zniechęcającymi jeleniowate do zainteresowania się drzewkiem – repelentami. Po posmarowaniu repelentem zwierzyna orientuje się, że drzewka nie są już tak smakowite i ich nie uszkadza.